CHOPIN - REFERAT, WIELCY MUZYCY
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Fryderyk Chopin (1810-1849) urodził się w Żelazowej Woli, niedaleko Warszawy.
Był synem nauczyciela Mikołaja Chopina pochodzącego z Francji i polskiej szlachcianki Justyny z Krzyżanowskich. Jego mama i starsza siostra
Ludwika grały na fortepianie. Szybko się okazało, że Fryderyk
jest utalentowany muzycznie. Pierwsze kroki w nauce gry na fortepianie kompozytor stawiał pod okiem matki, która zajmowała się domem.
Od szóstego roku życia pobierał lekcje u swojego pierwszego nauczyciela, Wojciecha Żywnego. To pod jego okiem zgłębiał tajniki fortepianu.
Wokół fortepianu skoncentrowane było całe jego późniejsze życie.
Pewnej nocy Chopin, jako mały chłopiec przeraził domowników. Mały Frycek grał w nocy na fortepianie. Rodzice zastali go siedzącego w koszuli nocnej - wyglądał jak duch grający na instrumencie.
Kiedy Fryderyk miał siedem lat, ukazał się drukiem jego Polonez g-moll.
Rok później odbył się pierwszy publiczny koncert Fryderyka. Wydarzenie to zgromadziło największe ówczesne sławy Warszawy.
Fryderyk Chopin był chorowitym dzieckiem. Jego rodzice wykorzystywali każdą
okazję, aby wysłać go na wieś do Szafarni, Sokołowa i Sarnik, gdzie świeże powietrze miało przyczynić się do poratowania mu zdrowia. Pobyty na wsi były okazją do zapoznania się ze sztuką ludową, którą później wykorzystywał w swoich utworach.
Fryderyk Chopin skończył liceum w Warszawie, a następnie studiował w Szkole Głównej Muzyki, gdzie był uczniem Józefa Elsnera. Kolejne lata upłynęły na nauce i wielu koncertach. Z powodu słabego zdrowia regularnie spędzał wakacje we wsi Szafarnia u swych przyjaciół. Z pasją chłonął ludowe zwyczaje, obrzędy, a zwłaszcza muzykę.
Po ukończeniu studiów w listopadzie 1830 roku Fryderyk Chopin wyjechał z Polski. Chopin postanowił kształcić się dalej u słynnych zagranicznych wirtuozów fortepianu. Rozpoczął swoją podróż po Europie. 29 listopada wybuchło w Warszawie powstanie listopadowe. O jego upadku kompozytor dowiedział się podczas swojego pobytu w Stuttgarcie. Fryderyk Chopin świadomie wybrał status emigranta, odmówił tytułu "nadwornego pianisty cara Mikołaja". Dał dowód patriotyzmu, ale i zamknął sobie na zawsze możliwość powrotu do Polski. Chopin osiadł na stałe w Paryżu. Na emigracji Chopin brał udział w akcjach na rzecz zniewolonej Polski. Udzielał lekcji gry na fortepianie, z wielkim powodzeniem koncertował w salonach, komponował. Zdobył sobie wysoką pozycję jako pianista i kompozytor. Ciągle jednak tęsknił za ojczyzną, co wyrażał w muzyce. Wyrazem tęsknoty za ojczyzną są liczne mazurki, w których można usłyszeć charakterystyczne cechy różnych tańców (mazura, oberka, kujawiaka). Utwory, które skomponował na emigracji to m.in. Etiuda c-moll op. 10 nr 12, nazywana rewolucyjną. Etiudy Chopina to arcydzieła pełne emocji i uczuć. Ogromną część twórczości Chopina stanowią utwory przeznaczone na fortepian solo oraz dzieła na fortepian i orkiestrę, fortepian i wiolonczelę, trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę oraz pieśni na głos z fortepianem. Chopin sięgał do bardzo wielu różnych, istniejących już gatunków kompozytorskich, wykorzystując je w swej twórczości (jak np. nokturny, etiudy, sonaty). Fryderyk Chopin to autor czterech ballad i ogromnej ilości etiud, kilkunastu polonezów, z których największą popularność zyskały Polonez-Fantazja As-dur i Polonez As-dur, Heroiczny. Wśród zaledwie trzech opublikowanych sonat (w tym jedna pośmiertnie) Fryderyka Chopina jest to sonata fortepianowa b-mol.
W 1837 roku Chopin poznał francuską pisarkę George Sand. Spędził z nią następne lata swojego życia w Paryżu i na Majorce. Znalazł tam doskonałe warunki dla swojej pracy. W tym czasie powstały jego najwybitniejsze dzieła. Chopin przez całe dorosłe życie cierpiał na gruźlicę, a wątłe zdrowie stale się pogarszało. Fryderyk Chopin nigdy nie powrócił do ojczyzny. Zmarł 17 października 1849 roku w Paryżu w wieku 39 lat. Został pochowany na paryskim cmentarzu Pere-Lachaise. Serce kompozytora, zgodnie z ostatnią wolą kompozytora, przywiozła do Polski jego siostra Ludwika. Spoczęło ono w Bazylice Świętego Krzyża na warszawskim Krakowskim Przedmieściu.