CHOROBA ZAWODOWA, Rolnictwo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
poniedziałek, 06 listopada 2006 13:14
Od września 2002 r. obowiązuje nowy wykaz chorób zawodowych zawierający 26 chorób lub grup chorobowych (Załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z 30.07.2002 Dz.U z 2002 r. Nr 132, poz. 1115).
Do chorób zawodowych, na jakie najczęściej zapadają rolnicy, należą: choroby układu oddechowego - dychawica oskrzelowa, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, a także uczuleniowe zapalenie skóry oraz kleszczowe zapalenie mózgu i opon mózgowo - rdzeniowych.
Kasa odnotowuje wzrost zgłaszanych przez rolników chorób zawodowych. Coraz lepiej było z rozpoznawaniem tych chorób wśród rolników i członków ich rodzin. Wzrasta też wiedza rolników na temat przysługujących im świadczeń, którą uzyskują na szkoleniach z zakresu zagrożeń i zasad bhp organizowanych we wsiach w okresach jesienno-zimowych, w punktach informacyjnych placówek terenowych i oddziałów regionalnych KRUS oraz z publikacji prasowych.
Zdaniem specjalistów ilość uznanych chorób zawodowych nie odzwierciedla rzeczywistej liczby zachorowań.
Rolnik, u którego stwierdzono chorobę zawodową, jeśli objęty jest ubezpieczeniem KRUS, nabywa uprawnienia do świadczeń z ubezpieczenia społecznego rolników tj: jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, renta inwalidzka. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje tym, którzy doznali wskutek choroby stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, zaś za długotrwały uszczerbek na zdrowiu - upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące jednak ulec poprawie.
Renta inwalidzka przysługuje osobom, które zostały uznane za długotrwale niezdolne do pracy w gospodarstwie rolnym oraz spełniają pozostałe warunki określone w przepisach ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.
Aby schorzenie mogło być uznane za chorobę zawodową, lekarz, jeżeli podejrzewa chorobę, dokonuje zgłoszenia do właściwego państwowego inspektora sanitarnego i inspektora pracy. Państwowy inspektor sanitarny kieruje chorego na badania do właściwej jednostki orzeczniczej.
Właściwym do orzekania o rozpoznaniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej rozpoznania jest lekarz posiadający odpowiednie kwalifikacje, zatrudniony w jednej z następujących jednostek orzeczniczych I lub II stopnia:
Jednostkami orzeczniczymi I stopnia są:
1. poradnie i oddziały chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy,
2. katedry, poradnie i kliniki chorób zawodowych akademii medycznych,
3. przychodnie i oddziały chorób zakaĽnych poziomu wojewódzkiego – w zakresie chorób zawodowych zakaĽnych i inwazyjnych,
4. jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej, w których nastąpiła hospitalizacja – w zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u osób hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów choroby.
Jednostkami orzeczniczymi II stopnia są:
W przypadku orzeczeń wydanych przez lekarzy zatrudnionych w jednostkach wymienionych wyżej w pkt. 3 – katedry, poradnie i kliniki chorób zakaĽnych i inwazyjnych akademii medycznych, a w odniesieniu do gruĽlicy również jednostki badawczo-rozwojowe prowadzące rozpoznawanie i leczenie gruĽlicy. Natomiast w przypadku orzeczeń wydanych przez lekarzy zatrudnionych w pozostałych jednostkach, wymienionych w pkt. 1, 2 i 4, jednostkami orzeczniczymi są przychodnie, oddziały i kliniki chorób zawodowych jednostek badawczo-rozwojowych w dziedzinie medycyny pracy.
Lekarz zatrudniony w tej jednostce wydaje orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu, bądĽ braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Orzeczenie otrzymuje państwowy inspektor sanitarny, rolnik oraz osoba, która stwierdziła podejrzenie choroby.
Jeżeli rolnik nie zgadza się z treścią otrzymanego orzeczenia może, w ciągu 14 dni od jego otrzymania, wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą stopnia II. Wniosek powinien wtedy złożyć za pośrednictwem jednostki orzeczniczej I stopnia. Orzeczenie wydane w wyniku ponownego badania jest ostateczne.
Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wydaje właściwy państwowy inspektor sanitarny.
Od decyzji przysługuje odwołanie do właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, a w dalszej kolejności skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej jest podstawą do ubiegania się o świadczenia pieniężne. W związku z tym rolnik z tą decyzją powinien zgłosić się do najbliższej placówki terenowej i złożyć tam wniosek o świadczenia.
Źródło: Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
... [ Pobierz całość w formacie PDF ]