CHOPIN - całość 26 stron, WIELCY MUZYCY
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Rok 14 Nr 15 (105)
wrzesień 2010
ROK 2010 - ROKIEM FRYDERYKA CHOPINA
200. ROCZNICA URODZIN KOMPOZYTORA
Fryderyk Chopin
znany i nieznany
S
potkanie
28 września 2010
W programie
Legendy i mity w biograii rodziny Chopinów
Piotr Mysłakowski
(Warszawa)
Fryderyk Chopin - osobowość artysty ciągle na nowo odkrywana
Bożena Weber
(Kraków)
Recital utworów Fryderyka Chopina
Tomasz Kaszuba
(Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi)
Z biograii Fryderyka Chopina
(kalendarium)
1810
1 marca
- w mazowieckiej wsi Żelazowa
Wola, w majątku hrabiostwa Skarbków,
urodził się Fryderyk Franciszek Chopin.
Tę datę podawał sam kompozytor,
choć w metryce chrztu widnieje dzień
22 lutego
.
Rodzice artysty:
Mikołaj Chopin
i
Tekla
Justyna z domu Krzyżanowska
. Kom-
pozytor miał siostry: starszą o trzy lata
Ludwikę
, młodszą o rok
Izabellę
oraz
młodszą o ponad dwa lata
Emilię
.
23 kwietnia
- chrzest w kościele w Bro-
chowie koło Sochaczewa, rodzicami
chrzestnymi są Fryderyk Skarbek i Anna
Skarbkówna.
1 października
- ojciec kompozytora
otrzymuje posadę w Liceum Warszaw-
skim, rodzina przenosi się do Warszawy.
1817
Pierwsze dziecięce kompozycje: Polonez
B-dur, zapisany przez ojca, oraz Polo-
nez g-moll (wkrótce opublikowany w
Warszawie).
tego, któremu już wcześniej podarował
“Marsza wojskowego”.
1821
Powstaje kolejny dziecięcy utwór – Polo-
nez As-dur, dedykowany Żywnemu.
1818
W Warszawie coraz
głośniej o cudownym
dziecku, mającym,
jak twierdzą znaw-
cy, „zastąpić Mozarta”.
Julian Ursyn Niemcewicz twierdził, że
księżna Sapieżyna nawet proponowa-
ła by, „więcej jeszcze impressyi zrobi-
ło na publiczności... gdyby położyć na
aiszach, że małego Chopinka niańka
przyniesie na ręku”...
1822
Zakończenie nauki u
Żywnego. Prywatne
lekcje kompozycji u
Józefa Elsnera, ka-
pelmistrza Teatru
Narodowego, twór-
cy konserwatorium w Warszawie; praw-
dopodobnie też lekcje gry na organach
i konsultacje pianistyczne u Wilhelma
Würla.
24 lutego
- pierwszy
występ publiczny na wieczorze charyta-
tywnym Towarzystwa Dobroczynności,
8-letni Chopin gra Koncert Jíroveca.
1819
Młody artysta atrakcją Warszawy:
początek okresu licznych koncertów cu-
downego dziecka w salonach szlachty i
arystokracji, m.in. u Radziwiłłów, Sapie-
hów, Czartoryskich. Pojawia się także w
Belwederze, siedzibie księcia Konstan-
1816
6-letni Fryderyk, dotychczas uczony gry
na fortepianie przez matkę, rozpoczyna
regularne lekcje u
Wojciecha Żywnego
,
czeskiego muzyka. Błyskawiczny rozwój
muzycznego talentu chłopca.
1823
Rozpoczęcie nauki w
Liceum Warszaw-
skim
, kierowanym przez Samuela Bogu-
miła Lindego. Szkolne przyjaźnie, m.in.
z Tytusem Woyciechowskim, Julianem
Fontaną, Wilhelmem Kolbergiem, wielu
2
BIBiK
z nich znał już wcześniej ze
stancji, prowadzonej przez
państwa Chopinów.
1830
17 marca
- w Teatrze Naro-
dowym gra Koncert f-moll i
Fantazję A-dur na tematy pol-
skie z orkiestrą pod dyrekcją
Karola Kurpińskiego.
11 października
- ostatni wy-
stęp w Teatrze Narodowym,
gra Koncert e-moll i Fantazję
A-dur.
2 listopada
- wyjazd do
Wiednia; pod drodze 8 listo-
pada - koncert we Wrocławiu.
23 listopada
- rozpoczyna
ponad półroczny pobyt w
1824
Letnie wakacje w
Szafarni
, u
rodziny kolegi z liceum, Do-
minika Dziewanowskiego;
jest świadkiem zjazdu zie-
miaństwa; poznaje folklor
wiejski (wesele, okrężne czyli
dożynki) i żydowski (kapele);
redaguje zabawne listy do
rodziców w formie „Kuriera
Szafarskiego”, w którym parodiuje m.in.
cenzurę rosyjską.
Dworek w Żelazowej Woli
1828
Wrzesień
- podróż do Berlina.
Pod koniec roku kończy pracę nad Ron-
dem a la Krakowiak na fortepian z or-
kiestrą.
Wiedniu.
Grudzień
– wiadomość o wybuchu po-
wstania listopadowego; Tytus Woy-
ciechowski odwodzi przyjaciela od
zamiaru natychmiastowego powrotu;
dramatyczne rozterki; smutne Boże Na-
rodzenie. Prawdopodobnie pierwszy
zamysł Scherza h-moll z cytatem z
kolędy „Lulajże Jezuniu”.
1825
Improwizuje na eolopantaleonie, wyna-
lazku J. Długosza i eolomelodikonie F. A.
Brunnera [instrumenty klawiszowe po-
dobne do isharmonii].
2 czerwca
- ukazanie się pierwszego
młodzieńczego opusu: Rondo c-moll op. 1.
Drugie wakacje w Szafarni. Od jesie-
ni jako organista gra na niedzielnych
mszach w kościele Wizytek. Komponuje
kolejne polonezy, pierwsze mazurki.
1829 -1830
Okres tworzenia pierwszych wielkich
dzieł: Koncertów fortepianowych f-moll
i e-moll oraz pierwsze prace nad Etiu-
dami, którymi wkrótce zrewolucjonizuje
muzykę fortepianową.
1831
20 lipca
- opuszcza Wiedeń, kieruje się
do Paryża.
28 sierpnia
- w Monachium gra Koncert
e-moll i Fantazję na tematy polskie.
8 września
- w Stuttgarcie dowiaduje
się o upadku powstania; o rozpaczy Fry-
deryka świadczą zapiski pozostawione
w tzw. dzienniku stuttgarckim („A ja tu
bezczynny, a ja tu z gołymi rękami”), wg
tradycji powstaje wtedy pomysł słynnej
Etiudy c-moll, zwanej „Rewolucyjną”.
11 września
- jest już w Paryżu, gdzie
jesienią poznaje czołowe osobistości kul-
tury i świata paryskiego, m.in. Rossinie-
go, Cherubiniego, Liszta, Kalkbrennera,
a listopadzie Delinę Potocką.
7 grudnia
- w Lipsku ukazuje się recen-
zja Roberta Schumanna o Wariacjach
B-dur op. 2 ze sławnymi słowami:
„Kape-
lusze z głów, panowie, oto geniusz”.
1829
21 kwietnia
- poznaje Konstancję Gład-
kowską, 19-letnią uczennicę śpiewu,
swoją pierwszą miłość.
Maj - lipiec
- słucha w Warszawie wy-
stępów Paganiniego.
20 lipca
– zakończenie studiów w Szko-
le Głównej Muzyki, zyskuje ocenę koń-
cową Elsnera:
„szczególna zdatność, ge-
niusz muzyczny”
.
Lipiec - sierpień
- wyjazd do Wiednia,
po drodze Kraków, który przez tydzień
zwiedza.
11,18 sierpnia
– koncerty w wiedeńskim
Kärtnerthortheater, podczas których od-
nosi
sukces
grając z orkiestrą Waria-
cje B-dur op. 2 i improwizując m.in. na
temat „Oj chmielu, chmielu”. Powrót do
domu przez Pragę, Cieplice, Drezno
i Wrocław.
1826
Kończy z „pochwałą” naukę w Liceum.
W lecie wyjazd do śląskiego uzdro-
wiska Bad Reinertz (Duszniki-Zdrój),
z matką i dwiema siostrami. Daje tam
w sierpniu dwa koncerty dobroczynne.
Jest to zagraniczny debiut pianistyczny
16-letniego wirtuoza.
1826 -1829
Studia kompozytorskie w
Szkole Głów-
nej Muzyki
(wchodzącej w skład Uni-
wersytetu Warszawskiego) pod kierun-
kiem
Józefa Elsnera
. Zgłębia klasyczne
formy wśród utalentowanych kolegów,
m.in. Ignacego Dobrzyńskie-
go, Tomasza Nideckiego.
Słucha wykładów z litera-
tury i historii, m.in. Kazimie-
rza Brodzińskiego i Feliksa
Bentkowskiego. W okresach
letnich kolejne pobyty na wsi
w różnych regionach, m.in. w
Kowalewie, w Sannikach.
1832
26 lutego
– pierwszy koncert w
Paryżu, w sali Pleyela; gra m.in.
Koncert e-moll - wielki sukces.
Zaczyna udzielać prywatnych
lekcji fortepianu, co staje się na
całe życie jednym z jego głów-
nych źródeł dochodu.
29 listopada
- w relacji Anto-
niego Orłowskiego: "Zdrów i
silny, wszystkim Franuzkom gło-
wy zawraca, a w mężczyznach
zazdrość wznieca. Jest on teraz
w modzie [...] Tęsknota tylko do
kraju niekiedy go trawi".
1827
10 kwietnia
- siostra Emilia
umiera na gruźlicę.
Dworek w Szafarnii
3
BIBiK
1833
Udział w szeregu koncertów, artystyczne przyjaźnie m.in.
z Berliozem, Lisztem, Heinem. Wzrasta artystyczna i spo-
łeczna pozycja kompozytora („Wszedłem w pierwsze to-
warzystwa”).
Valldemossa
Już po miesiącu pobytu Chopin
pisał o Valldemossie raczej w
minorowym nastroju, uskarża-
jąc się na pogodę i miejsco-
wą kuchnię. Zaziębił się, a na
dodatek pianino sprowadzone
specjalnie z Europy, zaginęło w
podróży. Odnalezione później
całymi tygodniami stało w por-
cie w Palmie, bo trzeba było
zapłacić słony podatek. Chopin
grał w tym czasie na „biednym
majorkańskim pianinie”.
Mimo trudności pracował nad
swoimi kolejnymi utworami.
To właśnie na Majorce zo-
stał ukończony cykl 24 prelu-
diów (m.in. preludium Des-dur
Deszczowe), uważanych przez
znawców za jego najwybitniej-
sze utwory. Po wizycie pary
kochanków niewiele zostało.
Miejscowi, obawiając się gruź-
licy, spalili większość wyposa-
żenia pomieszczeń, w których
mieszkał Chopin i Sand. Dzisiaj
w klasztornej celi urządzono
ekspozycję muzealną poświę-
coną sławnej parze. W 1998
królowa Hiszpanii Zoia i żona
prezydenta RP Jolanta Kwaś-
niewska odsłoniły popiersie
Fryderyka Chopina, upamięt-
niające pobyt kompozytora w
Valldemossie.
1834
W maju przebywa w Niemczech, m.in. spotkanie z Men-
delssohnem-Bartholdym.
1835
15 sierpnia
– spotkanie z rodzicami w Karlsbadzie.
Wrzesień
- pobyt w Dreźnie u rodziny Wodzińskich, ro-
dzące się uczucie do Marii Wodzińskiej. Pod koniec roku
ciężko choruje.
1836
25 czerwca
- spotkanie z Mickiewiczem, w gronie Polaków,
u Juliana Ursyna Niemcewicza.
9 września
- w Dreźnie prosi o rękę Marii Wodzińskiej,
oświadczyny przyjęte pod warunkiem dbania o zdrowie.
11 - 13 września
- w Lipsku spotyka się z R. Schumannem
i jego kręgiem; R. Schumann:
"Gdyby samowładny, potężny
monarcha Północy wiedział, jak niebezpieczny wróg grozi
mu w dziełach Chopina, w pełnych prostoty melodiach ma-
zurków, zakazałby pewnie tej muzyki".
Jesienią poznaje ekscentryczną francuską pisarkę
George
Sand
(1804-1876; właśc. Aurore Dudevant), o której po-
czątkowo miał się wyrazić:
„Cóż za antypatyczna kobieta”.
1840
Cały rok przebywa w Paryżu z
G. Sand i w kręgu jej przyjaciół.
1841
20 kwietnia
- H. Heine w Lu-
tece: "przy Liszcie odpadają
wszyscy pianiści z wyjątkiem
jednego: Chopina, Rafaela for-
tepianu".
czerwiec - listopad
- w Nohant
powstają opusy 43 – 49; jesie-
nią ukazują się skomponowane
latem utwory (op. 43 - 49) oraz
Polonezy op. 40 dedykowane J.
Fontanie.
24 lipca
- ślub Marii Wodziń-
skiej z Józefem Skarbkiem.
5 listopada
- powrót do Paryża
na Pigalle 16 (dwa oddzielne
mieszkania dla Chopina i G.
Sand).
1837
10 lipca
– wyjazd na 2 tygodnie do Londynu.W lecie upa-
dają małżeńskie plany Chopina, zerwanie z inicjatywy ro-
dziny Wodzińskich.
1838
Maj
- początek związku z George Sand.
Listopad
- podróż z G. Sand i jej dziećmi - Maurice'a
(1823–1889) i Solange (1828-1899) na
Majorkę
; za-
trzymują się początkowo w Palma de Mallorca, a później
w klasztorze kartuzów w Valldemossie. Pracuje tam nad
Preludiami op. 28. Dwa lata po powrocie z Majorki Geo-
rge Sand opublikowała wspomnienia z pobytu na wyspie
zatytułowane „Zima na Majorce”.
1842
21 lutego
- w sali Pleyela doroczny koncert Chopina; Léon Escu-
dier w "La France Musicale": "Spójrzcie: publiczność wpada w
ekstazę i zachwyt; Chopin osiągnął swój szczyt"; wiele podob-
nych recenzji.
Maj - wrzesień
- lato w Nohant; wśród gości E. Delacroix i Ste-
fan Witwicki; z pomysłu Chopina powstaje domowy teatr, z jego
żywym udziałem; powstają opusy 51 – 54.
28 września
- powrót do Paryża, przeniesienie się na Square
d'Orléans 9; G. Sand zamieszkuje pod nr 5.
1839
Luty
- opuszcza Majorkę.
Czerwiec - październik
–
pobyt w posiadłości Geo-
rge Sand w
Nohant
.
Odtąd przez szereg
lat (do 1846 r. niemal
corocznie) spędza tam
miesiące letnie, mając
doskonałe warunki do
pracy komponuje wiele
najgenialniejszych dzieł.
Są to niezwykle owocne
lata stabilizacji życiowej. W
Paryżu aktywna działalność
pedagogiczna.
1843
Maj - październik
- w Nohant powstają: Nokturn Es-dur z op.
55 i Mazurki op. 56.
28 maja
- Honoré de Balzac:
"nie osądzisz Liszta, nie usłyszawszy
Chopina, Węgier to demon, Polak to anioł".
1844
3 maja
- śmierć ojca, którą ciężko przeżywa.
Maj - listopad
- w Nohant powstaje Sonata h-moll; Chopin za-
czyna dawać lekcje 15-letniej Solange.
George Sand
4
BIBiK
1849
Sierpień
- choroba się nasila. Często by-
wają u Chopina Delacroix i Norwid.
Na prośbę brata przyjeżdża do Paryża
Ludwika z mężem i córką.
9 września
- przeprowadzka do sło-
necznego mieszkania na Place Vendôme 12.
Chopin nakazuje rzucić w ogień wszyst-
kie niewydane i niedokończone utwory.
17 października
- o godz. 2 po półno-
cy Chopin umiera
(1)
; kolejnego dnia C.
K. Norwid w nekrologu w "Dzienniku
Polskim" napisał:
"Rodem Warszawianin,
sercem Polak, a talentem świata obywa-
tel, Fryderyk Chopin, zeszedł z tego
świata".
8 października
- po sekcji zwłok, zabal-
samowane ciało zostaje złożone w kryp-
cie kościoła św. Magdaleny.
30 października
- odbywają się uro-
czystości w kościele św. Magdaleny i po-
grzeb na cmentarzu Père Lachaise.
Zgodnie z ostatnią wolą kompozytora,
wyjęte po jego śmierci
serce
zostało
zabrane przez Ludwikę Jędrzejewiczo-
wą i umieszczone w urnie w ilarze koś-
cioła
Świętego Krzyża
na Krakowskim
Przedmieściu.
Relikwię ewakuowano w 1944, podczas
Powstania Warszawskiego. Co niezwy-
kłe, ocalili ją niemieccy okupanci, by
przewieźć do bezpiecznego Milanówka.
Serce Chopin powróciło do Warszawy
w 1945 roku.
Twórczość
Do 1830 (wczesne utwory)
Pierwszy młodzieńczy okres twórczości
Chopina ukształtował się pod wpływem
polskiej tradycji dworskiej i wiejskiej
(np. Michał Kleofas Ogiński, Karol Kur-
piński), z drugiej strony na europejskim
stylu brillant wczesnych romantyków (Jo-
hann Nepomuk Hummel, John Field, Carl
Maria von Weber). Takimi popisowymi,
a zarazem błyskotliwymi wirtuozowsko
utworami są oba koncerty fortepiano-
we. W młodzieńczym dorobku Chopina
obecne są formy klasyczne, takie jak
rondo, wariacje, sonata, koncert, trio.
Formy poloneza i mazurka nawiązują
do tradycji narodowej i ludowej. Z łą-
czenia form klasycznych i tradycji naro-
dowej powstawały takie utwory jak Ron-
do à la Mazur, Rondo à la Krakowiak.
Fot. 1
1845
24 marca
- krytykuje Mickiewicza za
uleganie Towiańskiemu.
Do 1839 (dojrzałe utwory)
Drugi dojrzały okres twórczości tak cha-
rakteryzuje Józef M. Chomiński:
„W drugim okresie twórczości (począw-
szy od op. 6) skrystalizował się w pełni
styl Chopina jako kompozytora naro-
dowego i romantycznego. Wyrastająca
z ducha okresu Romantyzmu stylizacja
muzyki tanecznej otrzymała w walcach
pogłębiony artystycznie wyraz. Nowe po-
dejście do techniki pianistycznej, manife-
stujące się w obu cyklach etiud, zaczęło
decydować o obliczu wszystkich podsta-
wowych gatunków... Kontrast wyrazowy
o silnych znamionach dramatycznych stał
się charakterystycznym rysem takich form
jak scherzo, ballada, nokturn”.
Andrzej Chodkowski (pod red.), Ency-
klopedia muzyczna PWN, Warszawa
1995 s. 153.
1846
Ostatnie lato w Nohant, pełne konlik-
tów, zapowiadające zerwanie z Geo-
rge Sand w roku następnym; powstają
Nokturny op. 62 i Mazurki op. 63; pra-
ca nad Sonatą g-moll op. 65. L. A. Bis-
son sporządza
dagerotypiczny
portret
Chopina (fot.1).
1847
2 - 12 maja
- ciężko chory; G. Sand
do W. Grzymały: "wiem, że wiele osób
oskarża mnie, jedni, że wyniszczyłam
go swoją gwałtowną zmysłowością, inni,
że... wybrykami"
Lipiec
- Chopin bierze stronę Solange w
ostrym sporze z matką; udziela jej po-
mocy; 1847/48 obita korespondencja
między Chopinem i Solange.
1848
16 lutego
- ostatni paryski koncert Cho-
pina.
Kwiecień - listopad
- pobyt w Anglii, z
inicjatywy Jane Stirling (1804-1859),
uczennicy i wielbicielki; gra m.in. w Lon-
dynie, Glasgow i Edynburgu.
16 listopada
- w Londynie ostatni pub-
liczny koncert, na rzecz weteranów po-
wstania listopadowego.
24 listopada
- powrót do Paryża w
złym stanie zdrowia.
1840 – 1849 (późny okres)
Ostatni trzeci etap pracy kompozytor-
skiej Chopina cechują rozbudowane
utwory cykliczne (Sonaty b-moll, h-moll,
g-moll). Powiększeniu uległy rozmia-
ry utworów jednoczęściowych (Ballada
f-moll, Fantazja f-moll, Polonezy is-moll
i As-dur, Polonez-Fantazja, Barkarola).
Utwory te często budziły protest pierw-
szych słuchaczy, uważane za “trudne”, a
zwłaszcza – zanadto dysonujące.
Maska pośmiertna Chopina,
Muzeum Polskie w Rapperswilu
(1) Choroba Fryderyka Chopina i przyczyna jego przedwczesnej śmierci do dziś pozostają niejasne. Za życia kompozytora rozpoznano u niego
gruźlicę i leczono go na tę chorobę. Po śmierci przedstawiono szereg alternatywnych rozpoznań wyjaśniających jego niedomagania zdrowotne.
Zdaniem niektórych lekarzy kompozytor mógł cierpieć przez całe życie na mukowiscydozę i to ona była przyczyną jego śmierci. Inne teorie mówią
o niedoborze alfa1-antytrypsyny. Więcej na ten temat http://pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_Fryderyka_Chopina
5
BIBiK
Kompozycje
Cyprian Kamil Norwid
Fortepian Szopena
[fragment]
Na fortepian solo
“Allegro de concert A-dur op. 46” (1841)
“Ballady g-moll op. 23” (1835), “F-dur op. 38” (1839), “As-dur op.
47” (1841), “f-moll op. 52” (1842)
“Barkarola Fis-dur op. 60” (1846)
“Berceuse (Kołysanka) Des-dur op. 57” (1844)
“Bolero C-dur op. 19” (przed 1834)
“3 Ecossaises op. 72” (1830)
“Etiudy op. 10” (1829-32), op. 25 (przed 1837), “3 Nouvelles études”
(1839)
“Fantazja f-moll op. 49” (1841)
“Impromptus As-dur op. 29” (przed 1837), “Fis-dur” op. 36 (1839),
“Ges-dur op. 51” (1842), “Fantaisie Impromptu cis-moll op. 66” (ok.
1834)
“Mazurki” (1825-49)
“Nokturny” (1828-46)
“Polonezy” (1817-42)
“24 Preludia op. 28” (1831-39)
“Preludium cis-moll op. 45” (1841)
“Ronda” (1825-34)
“Scherza”: “h-moll op. 20” (1831-34), “b-moll op. 31” (1835-37), “cis
-moll op. 39” (1839), “E-dur op. 54” (1842)
“Sonaty”: “ c-moll op. 4” (1827/28), “b-moll op. 35” (1839), “h-moll”
op. 58 (1844)
“Tarantela As-dur op. 43” (1841)
“Walce” (1829-49)
“Wariacje” (1824-38)
VIII
Oto patrz – Fryd[e]ryku!… to – Warszawa:
Pod rozpłomienioną gwiazdą
Taka jaskrawa – –
– Patrz, organy u Fary; patrz! Twoje gniazdo –
Owdzie – patrycjalne domy stare
Jak P o s p o l i t a - r z e c z,
Bruki placów głuche i szare
I Zygmuntowy w chmurze miecz.
IX
Patrz!… z zaułków w zaułki
Kaukaskie się konie rwą –
Jak przed burzą jaskółki,
Wyśmigając przed pułki:
P o s t o – p o s t o – –
– Gmach – zajął się ogniem, przygasł znów,
Zapłonął znów – – i oto – pod ścianę –
Widzę czoła ożałobionych wdów
Kolbami pchane – –
I znów widzę, acz dymem oślepian,
Jak przez ganków kolumny
Sprzęt podobny do trumny
Wydźwigają… runął… runął – T w ó j f o r t e p i a n!
X
Ten!… co Polskę głosił – od zenitu
Wszechdoskonałości dziejów
Wziętą hymnem zachwytu –
Polskę – przemienionych kołodziejów:
Ten sam – runął – na bruki – z granitu!
I oto – jak zacna myśl człowieka –
Potérany jest gniéwami ludzi;
Lub – j a k — o d w i e k a
W i e k ó w – w s z y s t k o, c o –z b u d z i!
I oto – jak ciało Orfeja –
Tysiąc pasji rozdziera go w części;
A każda wyje: „n ie j a!…”
„N i e j a!” – zębami chrzęści –
*
Lecz Ty? – lecz ja? – uderzmy w sądne pienie,
Nawołując: „C i e s z s i ę p ó ź n y w n u k u!…
J ę k ł y g ł u c h e k a m i e n i e
I d e a ł s i ę g n ą ł b r u k u– –”
(z cyklu Vade-mecum, 1865–1866)
Kameralne
“Grand duo concertant” na fortepian i wiolonczelę (1832/33)
“Introdukcja i Polonez C-dur op. 3” na fortepian i wiolonczelę (1830)
“Sonata g-moll op. 65” na fortepian i wiolonczelę (1846/47)
“Trio g-moll op. 8” na fortepian, skrzypce i wiolonczelę (1829)
Na fortepian z orkiestrą
“Andante spianato i Polonez Es-dur op. 22” (1830-36)
“Fantazja na tematy polskie A-dur op. 13” (ok. 1829)
“I Koncert fortepianowy e-moll op. 11” (1830)
“II Koncert fortepianowy f-moll op. 21” (1829/30)
“Rondo à la krakowiak F-dur op. 14” (1828)
“Wariacje B-dur op. 2 na temat arii “Là ci darem la mano” z opery
“Don Juan” Mozarta” (1827/28)
Pieśni
“19 Pieśni op. 74” (1829-47)
Na podstawie:
Curriculum vitae geniusza / oprac. Artur Bielecki / [23.02.2010].
Dostępny http://tygodnik.onet.pl/33,0,41913,1,artykul.html
Chopin - kronika życia i twórczości / w oprac. Mieczysława
Tomaszewskiego. Dostępny http://www.chopin.pl/kronika_zy-
cia_tworczosci_chopina.pl.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Chopin
Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów
Polskich, marzec 2002. http://www.culture.pl/pl/culture/arty-
kuly/os_chopin_fryderyk
Fot. 2
Grób Chopina na cmentarzu Père Lachaise.
Fot. 3
Epitaium Chopinowskie w kościele Św. Krzyża w Warszawie
Fot. 2
Fot. 3
[ Pobierz całość w formacie PDF ]