CELE I ZADANIA PRACY HODOWLANEJ. 5fantastic.pl , Egzamin
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1. Hodowla a chów?
Hodowla zwierząt - Nauka o doskonaleniu genotypów zwierząt w warunkach umożliwiających stosowanie metod hodowli i chowu zwierząt. W hodowli zwierząt wyodrębnia się 3 zjawiska: rozród, dziedziczenie i genetyczne doskonalenie kolejnych pokoleń potomnych. Rozród i utrzymywanie sensowne.
Chów zwierząt - zapewnienie zwierzętom hodowlanym prawidłowych warunków bytowania i rozwoju, dzięki którym możliwy jest pełny rozwój pożądanych cech. Obejmuje czynności takie jak karmienie i pielęgnacja, związane z utrzymaniem zwierząt od czasu ich nabycia - zwykle młodych osobników - do czasu uzyskania przez nie oczekiwanych cech użytkowych. Nie obejmuje zagadnień związanych z rozrodem i użytkowaniem zwierząt.
2. Związki genetyczne wykorzystywane w ocenie wartości hodowlanej
l l- Ocena na podstawie własnej użytkowości – własny fenotyp.
- Ocena na podstawie wartości genotypowej jednego krewnego.
- Ocena na podstawie średniej wartości grupy krewnych – grupa jednorodna.
- Parametry genetyczne.
- Współczynnik odziedziczalności.
- Powtarzalność cechy u wielu osobnik – grupa jednorodna.
3.Postęp hodowlany i jego źródła
Postęp hodowlany - różnica między wartością genetyczną danej cechy potomstwa i stada rodzicielskiego, spośród którego zostali wybrani rodzice tego potomstwa (przewaga pokolenia potomnego nad rodzicielskim)
Wartość postępu hodowlanego zależy od dokładności oceny wartości hodowlanej, intensywności selekcji oraz zmienności genetycznej cechy selekcjonowanej.
Postęp jest mierzony również w jednostce czasu, zazwyczaj na rok.
4. Czynniki wpływające na efektywność selekcji
Selekcja – wybór osobników na rodziców następnego pokolenia
- procent osobników wybranych do selekcji
- zmienność cech
- punkt brakowania
5. Przyczyny różnej skuteczności selekcji samców i samic
Samce większe możliwości rozrodcze niż samice – ostrzejsza selekcja - można u nich porównać postęp i przyczynianie się do rozwoju hodowli.
6. Metody selekcji w kierunku kilku cech
1.) Metoda niezależnych poziomów brakowania - niezależnie dla każdej cechy wyznacza się poziom cechy, który rozgraniczy osobniki wybrakowane i zaliczy do grupy wyselekcjonowanej. Poziom brakowania ustala się korzystając z rozkładu standaryzowanego, wychodząc z proporcji zwierząt, które maja być wyselekcjonowane.
Cechy:
- metoda łatwa w przeprowadzeniu
- możliwe do wykorzystania przez indywidualnego hodowcę
- możliwa w selekcji wielostopniowej
2.) Metoda wskaźnikowa = indeksu selekcyjnego – polega na wykorzystaniu, uprzednio skonstruowanego, indeksu selekcyjnego. Wartość indeksu przybliża zbiorczą wartość hodowlaną – suma iloczynów wartości hodowlanych poszczególnych cech przez ich wagi ekonomiczne.
Cechy:
- trudność metoda występuje jedynie w procesie konstruowania indeksu
- konieczność znajomości parametrów genetycznych i prawidłowego ustawienia wag ekonomicznych
- wprowadzenie indeksu możliwe tylko w przypadku dużych populacji
- błąd popełniony przy konstrukcji indeksu ma dalekosiężne skutki
- indywidualny hodowca może jedynie wykonywać zalecenia zawarte w programie hodowlanym. Nie ma miejsca na jego subiektywne podejście.
- metoda umożliwia bardzo łatwy o jednoznaczny wybór najlepszych zwierząt
7. Cele i metody krzyżowania
Cele:
1) wytworzenie populacji zawierającej nową pulę genów
2) uzyskanie wysoko produkcyjnych zwierząt wykorzystujących efekt heterozji
Metody:
Spełniające cel 1:
- Rasotwórcze
- uszlachetniające
- wypierające – sprowadzanie nowych osobników
Spełniające cel 2:
- ze względu na określenie jednostek form rodzicielskich użytych do krzyżowania – międzyrasowe (towarowe, użytkowe)
- ze względu ile pokoleń potrzebujemy by otrzymać osobniki do produkcji (jednostopniowe, dwustopniowe)
- ze względu na liczbę form rodzicielskich, które wchodzą do systemu krzyżowania (dwu, trzy – składnikowe)
- ze względu na to czy schemat krzyżowania zaczynamy od początku czy nie (jednorazowe, rotacyjne)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]